Dla maluchów kojący dotyk mamy i taty ma magiczną, uzdrawiającą moc. Jest niezawodnym lekarstwem na wszelkie, zarówno te małe, jak i te nieco większe troski. Gdy nasze dziecko ciągle chce się przytulać, postarajmy się więc obdarzyć je czułością tak często, jak tylko tego potrzebuje.
Kiedy dziecko zaczyna się przytulać?
Dotyk odgrywa bardzo istotną rolę na każdym etapie rozwoju malucha: buduje poczucie bezpieczeństwa, uspokaja, wzmacnia odporność oraz umożliwia prawidłowy rozwój układu nerwowego. Dla niemowlęcia bliski kontakt z mamą jest równie ważny, jak pokarm. Przeprowadzony przez naukowców na początku lat sześćdziesiątych eksperyment potwierdził, że zapewnienie małemu ssakowi schronienia oraz pożywienia, przy jednoczesnym pozbawieniu go kontaktu fizycznego z matką, negatywnie wpłynęło na jego rozwój emocjonalny i społeczny.
Potrzeba utrzymywania stałego kontaktu z opiekunami jest równie istotna także dla starszych dzieci. Około dziewiątego miesiąca życia, kiedy dziecko zaczyna się przytulać do rodziców świadomie, bezpieczna, bliska więź fizyczna pozwala maluchowi poradzić sobie z lękiem separacyjnym oraz łagodzi stres, który pojawia się w kontakcie z nowymi osobami, przedmiotami i miejscami.
Dla malucha przytulanie służy więc nie tylko do zaspokojenia potrzeby kontaktu emocjonalnego, ale również - pełni funkcję ochronną, regulującą emocje, łagodzącą ból oraz poziom napięcia emocjonalneg
Gdy dziecko ciągle chce się przytulać
Według Margot Sunderland, brytyjskiej psycholog dziecięcej, "im więcej dotyku człowiek doświadcza w okresie dzieciństwa, tym będzie spokojniejszy w życiu dorosłym".
Teorie, zgodnie z którymi zbyt często przytulane, głaskane i całowane dzieci wyrastają na zależnych i zbyt przywiązanych do rodziców dorosłych, w żadnej mierze nie pokrywają się więc z rzeczywistością.
Eksperci podkreślają, że nieustająca potrzeba bliskości, określana przez niektórych rodziców jako "nadmierne przytulanie się dziecka", jest naturalnym etapem rozwoju i nie powinna budzić niepokoju. Jeśli dziecko ciągle chce się przytulać, nie żałujmy mu więc czułości.
Udowodnione zostało naukowo, iż maluchy, które w dzieciństwie były kochane i przytulane, są bardziej pewne siebie, lepiej reagują na trudne sytuacje życiowe i stres oraz mają wyższy iloraz inteligencji niż ich rówieśnicy pozbawieni bliskiego dotyku.
Brak przytulania w dzieciństwie i jego skutki
Brak przytulania w dzieciństwie nierzadko negatywnie odbija się na dorosłym życiu człowieka. Osoby, które nie doświadczyły jako dzieci miłości i czułości ze strony najbliższych opiekunów, mogą mieć problemy z nawiązaniem bliskich, opartych na zaufaniu relacji. Brak przytulania w dzieciństwie jest również często przyczyną niechęci do własnego ciała, skutkuje także obniżeniem samooceny.
Na szczęście, według specjalistów, brak odpowiedniej, czułej opieki w dzieciństwie można naprawić w późniejszym życiu. Oswajanie lęku przed bliskością rozpocząć możemy od podarowania swojemu wewnętrznemu dziecku, nieprzytulanemu wystarczająco przez opiekunów, pluszowego misia. Takiego, do którego zawsze można się przytulić przed snem.
Nie obawiajmy się, iż będzie to zbyt infantylne – z czasem regularna praktyka przytulania misia przyniesie efekty w postaci redukcji stresu oraz lepszego samopoczucia. Posunąć możemy się wtedy o krok dalej - prosząc o przytulanie bliskie nam osoby. Specjaliści od czułych uścisków zapewniają, że zarówno przytulany, jak przytulający, odnoszą z przytulania dokładnie takie same prozdrowotne korzyści.